De eerste poging Pelagie

Nou, dan heb je een mooie catamaran gekocht en wil je er wel een weekendje op gaan zeilen. Klinkt goed toch? Wij spraken af met onze vriend Erik. Dan gingen we de buitenboordmotor en de reservesleutel in Monnnickendam ophalen. We kwamen op vrijdagavond al naar de boot, maar hadden bedacht dat we de volgende ochtend op tijd zouden vertrekken, dan konden we gewoon gaan slapen die avond. Mijn (Bibi’s) dag was heel vroeg begonnen, ik had die dag een school gefotografeerd en ik was gesloopt. Niet echt een recept voor een fijn avondje zeilen. Dus we gingen naar bed om de volgende ochtend op tijd op te staan. Het waaide behoorlijk voor het IJsselmeer, dus al gauw waren er twee kinderen zeeziek, en dat op de catamaran. Gelukkig hoeft Levi eigenlijk nooit te spugen en doet Faye het altijd netjes in een emmer of bak.

Bij een manoeuvre had Jeroen per ongeluk een lijn op de elektrische lier gelegd, maar niet via de gewone lier. Daarmee was de hoek van de lijn in de valstopper verkeerd en trok de lijn het blok van de valstopper kapot. Dat is natuurlijk wel erg jammer en onhandig. Maar we waren bijna in Enkhuizen en daar zouden we “wel even” een nieuwe valstopper erop zetten. Daar kon mijn tante meteen de kids ophalen, want die wilden niet meer. Zij mochten een nachtje uit logeren.

Het begon al goed, dat we in de zeilwinkel geen juist blok konden vinden. Online bleek dat er in Alkmaar wel eentje te krijgen was. Maar ja, hoe gaan we die nou weer krijgen? Hans, de vorige eigenaar, bleek onze reddende engel. Hij is het blok gaan ophalen, ook nog even de reservesleutel en de buitenboordmotor (Monnickendam gingen we zeker niet meer redden op deze manier) en kwam ons helpen met het bevestigen. Dat had nog wat meer voeten in de aarde dan we dachten. Losschroeven, kit erop en vastschroeven was het plan. Op zich een goed plan en ook redelijk zo uitgevoerd, behalve dat je van binnen uit de moer op de bout moest draaien. Er zit een handig kapje op het plafond om de bouten en moeren netjes weg te werken. Probleem 1, die schroeven waren dol gedraaid. Op de Pelagie ligt oneindig veel gereedschap en reserveonderdelen, maar een dremel ligt er niet. Dus het inslijpen van een gleuf zodat we de dolle schroef er weer uit kunnen draaien ging niet lukken. Uiteindelijk met veel geduld en vier mensen die aan de verschillende schroeven stonden te draaien is het gelukt. Kapje weg en de bouten zien er goed uit. Een iemand buiten met een imbus, een iemand binnen met een steeksleutel. Zo gezegd, zo gedikkie-daan. Alleen dan blijken er niet twee, maar vier bouten te zitten. Ik klim op het aanrecht en zie inderdaad achter het schot, daar waar je niet bij kan, nog twee bouten en moeren te zitten.

Losdraaien ging op zich nog wel, maar dan moet je de moeren weer op de bouten krijgen. Met mijn handen in echt onmogelijke posities, de moer balancerend tussen twee nagels, probeerde ik het vast te zetten. En dan moest er natuurlijk ook nog even een ringetje tussen. Dat heb ik maar met kit vastgezet, want die er ook nog bij proppen terwijl je de moer probeert vast te draaien was onmogelijk. Maar dan is de bout ook nog eens schuin, niet te zien als je handen er voor zitten en dan valt de moer en je hoort hem zo wegrollen tussen binnen- en buitenschil van de boot. Jammer dan, op zoek naar de volgende moer die past. Omdat dit niet ging werken heeft Erik een ringsleutel voorzien van een laag plakband aan een zijde, daar hebben we de moer in gedaan en daarmee de moer tegen de bout aan gedrukt. Het duurde een hele tijd voordat we de juiste hoek te pakken hadden en de moer om de bout heen wisten te draaien. Het “even” erop zetten van een nieuw blok heeft de hele dag geduurd. We namen Hans mee uit eten om hem te bedanken voor zijn acties en hulp en bleven de nacht in Enkhuizen.

Op zondag was er veel minder wind. Hans had ons ook nog even laten zien hoe de gennacker opgezet moest worden, dus die wilden we wel proberen. IJsje eten in Stavoren en dan terug naar Medemblik. Was het plan dan. Maar zoals zoveel van onze plannen, dacht de wereld er even anders over. Op zaterdag wilde de bakboord motor al niet heel graag aan, maar met enige moeite was het geen probleem meer en de rest van de dag deed de motor alles zonder mopperen. Zondag was echter een ander verhaal. De startmotor wilde wel (dus de accu was niet leeg), maar het starten wilde verder niet. Ik pakte mijn boordboek dieselmotor erbij en ging op zoek. Startmotor wel en toch niet starten zou een brandstofprobleem zijn. De tank is vol, dus er is diesel, maar dan komt het blijkbaar toch niet bij de motor. De oplossing volgens het boek is de toevoerslang uitblazen zodat eventuele verstopping terug gaat naar de tank en dan moet je (later) de tank schoonmaken. Daar voelde ik niet veel enthousiasme voor, dus dacht ik eerst maar eens de filters te vervangen. Dat was ook een eerste keer, dus best spannend. Eerst ging het groffilter en daarna het fijnfilter. Eigenlijk was het een fluitje van een cent. Alles ontlucht en er stroomde gewoon netjes diesel uit. Ook leek de diesel totaal niet vies, dus dat was gefixt. Nu zou de motor het wel weer doen. Het maakte helaas geen verschil.

Daar was ik aan het eind van mijn mogelijkheden, dus moest er iemand met verstand van zaken bij komen. Zondag ochtend half tien was het inmiddels en toen belde ik Marcel van SWO Dieseltechniek uit Almere op. Zodra ik vertelde dat hij mij anderhalf jaar daarvoor had geholpen in de Oranjesluizen riep hij “oh die fotograaf, zeg dat dan meteen!” Nee, Marcel was vandaag niet aan het werk, maar hij was wel zo lief om even mijn probleem te beluisteren. Had ik de verstuivers al ontlucht? Ehm, wat zeg je, nee, geen idee hoe dat moet. Telefonisch heeft Marcel mij daar doorheen gepraat. Ook dat baatte niet. Hoewel Marcel nog herstellende was van een operatie kwam hij toch maar even kijken. Even op en neer vanuit Almere. Het bleken de gloeistiften te zijn die stuk waren. Ik kon mij die dingen eigenlijk niet herinneren van onze cursus dieseltechniek. Hier even losdraaien, vervangen en dan doet hij het weer, was de boodschap. Omdat de Pelagie werkelijk alles in reserve aan boord heeft, bleek dat we ook zes gloeistiften op voorraad hadden (om op beide motoren alle drie te vervangen). Ik stelde voor dat ik de gloeistiften zou vervangen en dat Marcel het zou controleren. Dat vond Marcel een goed idee en in de zon met een alcoholvrij biertje in zijn hand keek hij toe hoe ik in het motorruim aan het werk was. De derde zat onder en achter andere onderdelen, dus die heeft hij zelf vervangen, maar ik heb er met mijn neus bovenop gezeten en kan het volgende keer vast ook. Misschien met nog een paar keer vallen en opstaan tenminste. Tegen de tijd dat we vertrokken was de boogschietles van Jeroen en mij al begonnen, dus die zouden we niet meer halen. Maar het enthousiasme was een beetje weg na twee dagen aan de kade liggen en klussen, dus gezien er toch geen wind was en we de kinderen ook moesten ophalen, hebben we de motor laten werken en zijn we terug naar huis getuft. Twee uur zeilen is wat het eerste weekend ons heeft opgeleverd. Aan de andere kant is het schip mij wel meer eigen geworden hierdoor. Ik durfde het eigenlijk niet te zeggen, maar ik had een fantastische zondag op deze manier. Marcel bedankt!

3 thoughts on “De eerste poging Pelagie

  1. Lieve Bieb, wat een leuk geschreven verhaal over een weekeind klussen. Goed gedacht en gewerkt. En fijn dat jullie hulptroepen zo geweldig zijn.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *