Na een kleine metamorfose gaat onze dame weer te water. Er is aan de ene kant veel gebeurd, aan de andere kant weinig. Het onderwaterschip is van een nieuw kleedje voorzien, we hebben een nieuw grootzeil, de rolgenua was vorig jaar al nieuw. Maar de genua heeft wel prachtige nieuwe schoten gekregen, de teakhouten zittingen zijn mooi in de olie gezet en we hebben een nieuwe stootlijst. Dan zijn er nog allerhande onderhoudsdingetjes uitgevoerd. Voor een routinier nog geen handomdraai, voor mij een grote klus.

Omdat het vetkoord vervangen moest worden en een huiddoorvoer is vervangen, waren er twee punten waarop er mogelijk water in de boot kon komen bij het te water laten. Om er zeker van te zijn dat ik de pakking van het vetkoord niet te strak aandraaide, heb ik het redelijk losjes vast gezet. Daar kwam inderdaad een flinke straal water door naar binnen. Gelukkig had ik dat wel voorzien en was ik bij de tewaterlating aanwezig. Het inkomende water was snel opgelost en de huiddoorvoer bleef prachtig droog. Als je alles voor het eerst doet, is het best spannend. Zeker zo een huiddoorvoer. Ik geloof dat ik meerdere uren heb gelezen over hoe je dat moet doen. Maar het is gelukt en ik ben weer een ervaring rijker. Nu volgt het leeghalen van de boot qua klus spullen en volstoppen met al onze zooi die we telkens mee willen hebben als we gaan varen. Wie weet kunnen we ook nog een klein rondje varen. Het weer is er goed voor!
Ai, wat spannend. En oh wat ben ik trots op je! Je doet ’t toch allemaal maar mooi zelf. Geweldig.
Het waterseizoen gaat weerbeginnen. Schip ahoy!! 🍾