De eerste twee calamiteiten aan boord zijn een feit. Brand en panne.
Tijdens het koken van het water in de fluitketel gebeurde er ineens wat raars. Naast het vuur uit de pit, brandde ineens het gasfornuis zelf. Of nou ja, waar het gas het fornuis in komt, het metalen dingetje. Of hoe het ook mag heten. Tijd om een foto ervan te maken was er natuurlijk niet, want als je iets niet wilt, dan is het wel vuur in de boot. Als de wiedeweerga heb ik de gastoevoer dichtgedraaid en daarmee was calamiteit 1 verholpen.
Natuurlijk is het wel de bedoeling dat dit niet kan voorkomen, dus moest ik wel iets veranderen. Door het open en dichtklappen van het gasstel draaide deze verbinding los. Ook waren de slangen niet goed aangesloten. Met behulp van een hittepistool heb ik de slangen goed aangesloten en de metalen verbindingen heb ik met behulp van een steeksleutel beter aangedraaid zodat ze niet los kunnen komen.
En dan de kortsluiting, dat was een verhaal waar de vonken van af vlogen.
Bij de motorcontrole (voor het vertrekken uit de haven) haalde ik de olie peilstok tevoorschijn. Nu is de dynamo zo geplaatst, dat je eigenlijk niet zonder contact met de pluspool van de dynamo de peilstok eruit kan halen. Omdat de pluspool afgeplakt moet worden en ik daar nog niet aan toe was gekomen, deed ik er een dubbelgevouwen stukje keukenrol tussen. Dat bleek niet genoeg. De vonken spoten er van af, er kwam een lekkere barbecue geur van af en ik haalde een verschroeid stuk keukenrol weg van de dynamo. Door het papier heen was kortsluiting gekomen. De peilstok was bloedheet.
Ik bedacht mij dat ik de vorige tocht de olie nog gepeild had en het wel geloofde. Ik zou de motor gaan starten. Choke uit, sleutel om en… helemaal niks. Binnen bleek het hele controle paneel uit te zijn. De kortsluiting had een zekering door gebrand. Toen begon de zoektocht naar de zekeringen. Uiteindelijk wist de verkoper te vertellen waar de zekeringen zaten, onder het motorluik in de kuip. Jeroen was begonnen met alles open maken, maar al gauw bedachten we dat ik er misschien wat makkelijker bij kon.
Leuk, nu weet ik ook waar ze zitten en hoe ze er uit zien. Gelukkig ligt elke haven vol behulpzame mannen die het erg leuk vinden om een vrouw te helpen, zeker als zij zich in het motorruim bevindt! Twee mannen kwamen helpen, en zo leerde ik wat bij. Terwijl Jeroen nieuwe zekeringen aan het kopen was, kon ik de mannen nog een en ander over de motor vragen en zo werd ik weer wat wijzer.
Zekeringen er in, motor gestart en we konden weer. Toen we eenmaal zeilden, vond ik de accuspanning toch erg laag. Door de kortsluiting kunnen de accu’s in een keer leeg worden getrokken. Als ze te leeg gaan, kunnen ze stuk gaan. Bovendien wilde ik niet dat we straks de motor niet meer konden starten, dus moest de motor weer aan. De hele tocht van Texel naar Hindeloopen hebben we gemotorzeild.
In de haven van Hindeloopen konden we weer aan de walstroom, zodat de accu’s goed konden laden. Voor de zekerheid hebben we de vriendelijke monteur van de Yachtservice even laten kijken, maar alles bleek gelukkig nog in orde. Het aan laten van de motor was een goede beslissing om met de instrumenten aan te kunnen varen.