Terug naar Medemblik

Na ruim een half jaar gaat de Lorem Ipsum weer naar haar eigen vertrouwde plekje in Medemblik terug. Op eigen kiel natuurlijk, maar wel binnendoor. Via de staande mast route vanuit Warmond varen we via Haarlem naar Amsterdam. Faye wilde niet mee en zij logeert bij oma Debbie. Levi moet wel mee, even wat quality time met Levi hebben. We spelen een legacy spel met hem, dus kunnen we mooi spelen als we in Haarlem zijn. We hebben een rondwandeling langs vijf verschillende restaurants geboekt, bij elk van de vijf halen we een gerechtje en dat is dan uiteindelijk onze maaltijd. Leuk, maar zeker niet voldoende. Einde van de dag hebben we dus toch maar een veganistische kapsalon gehaald. Holy moly, dat was lekker.

Het is zo leuk om via Haarlem de staande mast te nemen. Met frontale tegenwind hebben we niet kunnen zeilen, maar dat drukte de pret niet. Via de app River Guide Recreant meldden we ons aan en alle bruggen gaan als vanzelf voor ons open als we aan komen varen. We hoefden nauwelijks te wachten.

De volgende dag varen we naar Amsterdam. Niet een verschrikkelijk lang stuk, maar daar kunnen we de boot een week laten liggen, zonder dat het ons aanvullend liggeld kost. Marina Amsterdam is de zusterhaven van Regatta Center, dus we zijn maar weer eens des te blijer dat we deze keuze voor thuishaven hebben gemaakt. In Amsterdam komt onze vriend Erik naar de boot om eens de Lorem Ipsum te bewonderen.

Een week later varen we verder. De kinderen zijn beiden mee, samen met hun vriendin Alexandra. Zij heeft nog niet eerder gezeild en alle kinderen krijgen een Primatour. De meeste tijd gaat alles goed, maar aan de wind op het Markermeer wordt het toch wat pittiger. Een rif doet een hoop goed. Geen enkel verlies van snelheid, maar wel een stuk comfortabeler varen. Als ik de kids een oppepper wil geven door ze warme chocomel te geven, stampt de boot redelijk op de korte golven. Bij het inschenken van het eerste bekertje gaat de – gelukkig lauwwarme – chocomel over mijn hand. Een beetje geirriteerd roep ik naar buiten dat er voor golven gewaarschuwd moet worden. Daarna gaat het beter. Alleen bij het laatste bekertje komen er golven die niet werden aangekondigd. Ik had net op dat moment even geen hand voor de boot. Ik slinger door de boot en serieus o-ver-al zit chocomel. Ik was al wat misselijk aan het worden, maar het moet toch opgeruimd worden. Dus dat doe ik nog even met de Franse slag. Jeroen heeft de meeste tijd gezeild die dag, dat was maar goed ook, want na deze oefening ben ik buiten gaan zitten en heb ik ook even mijn ogen dicht gedaan, net als alle kinderen.

Die avond werd Alexandra opgehaald. De volgende dag zou de wind pittiger worden en dat wilden we haar niet aan doen. Het was ook echt niet grappig voor de kids. Faye werd letterlijk kotsmisselijk en de tijd leek vooruit te kruipen. Het is een klein stukje van Enkhuizen naar Medemblik, maar met harde wind wordt dat toch een best lang stuk. Zeker aan de wind met windkracht 4-5. Vanaf windkracht 4 worden het rollende golven door de ondiepte van het IJsselmeer. Hadden we de boot in Enkhuizen moeten laten liggen? Misschien wel. Maar toen we het daar over hadden, waren we al halverwege. We hebben door geploeterd en zijn behalve het raampje van de sprayhood heelhuids aangekomen. Op de wal was al het leed direct vergeten. Om te vieren dat de Lorem Ipsum weer op haar vaste plekje ligt, hebben we panini’s en tomatensoep bij de haven gehaald. Heerlijk.